هنوز یک هفته از اعدام محمد قبادلو یکی از ده ها هزار گروگان خیزش شهریور ۱۴۰۱ و زندانی فرهاد سلیمی که چهارده سال پشت میله های زندان بود، نگذشته است، که ده ها زندانی دربند دیگر اعم از مجاهد کورکور، رضا رسایی، منصور دهمرده در چند قدمی مرگ هستند. گزارشها حاکی از اینست زندانیان محسن مظلوم، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی و وفا آذربار که از تاریخ ۱ مرداد ماه ۱۴۰۱ تحت شکنجه و بازداشت بسر می برند، جلادان امشب ۷ بهمن ماه ۱۴۰۲ از درون دهلیزهای زندان اوین آنها را بسوی سلولهای مرگ راهی، و مقامات زندان طی تماس تلفنی به خانوادهایشان نیز ابلاغ کرده اند، سحرگاه ۸ بهمن جهت آخرین دیدار با فرزندانشان آماده باشند! چقدر این لحظات برای زندانی وحشتناک است که کلیدها در درب زندان میچرخد! و اسیران در بند بدون اختیار، به جلادان خود مینگرند تا آنانرا راهی سلول مرگ کنند! این چهار زندانی هم امشب در حین اینکه دارند تیک تاک، تیک تاک به لحظات پایان زندگی خود بدست جلادان می اندیشند، تنها امیدشان به زنده ماندن و ادامه حیات به صف آزادیخواهی بیرون از باروهای زندان اوین است. آره صف آزادیخواهی اگر طی چند ساعت مانده به سحرگاه، و اذان مرگ، با تجمع خود زندان اوین را به محاصره درآورند، رژیم میداند باید هزینه بدهد و جرات نخواهد کرد آنها را اعدام کند. خانوادهایشان نیز بطور حتم به این امید دل بسته اند، قبل از رسیدن آنها به تهران و انداختن طناب دار بر گردن پاره های تنشان، تجمع صف آزادیخواهی جلو درب زندان اوین بتواند به دادشان برسد. شهر تهران و سایر شهرهای ایران از این تجربه ها در کارنامه درخشان مبارزاتی خود کم ندارند هر چند رژیم هر بار جهت رویارویی با آنان چنگ و دندان نشان داده باشد!
اما رژیم باید بداند، جامعه اگر جوخه های اعدام و چوبه های دار مرعوبشان میکرد، میبایست نه خیزشهای شکوهمند دی ۹۶ و آبانماه ۹۸ و شهریور ۱۴۰۱ و نه هزاران اعتصاب و اعتراض سالانه را تجربه نمی کرد! و اینک که ماشین اعدام هم بیش از پیش سرعت گرفته، نزد جامعه هیچگاه نشان از قدرت این جانیان نیست، بلکه بیانگر هراس آنان از هر چه توده ای تر و سراسری تر شدن مبارزات و اعتراضاتی است که بی وقفه در جریانست و بیم از اینکه نهایتا به انقلاب قهرآمیز ده ها میلیونی توده های کارگر و فرودستان مواجه گردند.
پیش بسوی متوقف کردن چرخه کشتار!
ناصر بابامیری ۲۷.۰۱.۲۰۲۴
