قطعنامه آتش بس سازمان ملل، ادامهع قلدری نتانیاهو ـ سیاوش دانشور

نتانیاهو قصاب غزه هیچ قانون و قرار و مدار بین‌المللی را برسمیت نمی‌شناسد. اسرائیل تقریبا تمام قطعنامه‌های سازمان ملل مبنی بر برسمیت شناسی دولت فلسطین را طی سالهای طولانی برسمیت نشناخته با اینحال مورد حمایت بی‌قید و شرط دولت آمریکا و عمده اعضای شورای امنیت این سازمان بوده است.

“جامعه جهانی” و “شورای امنیت” سازمان ملل یک استاندارد ندارد. تصور کنید اگر قرار بود از موضع “دفاع از قوانین بین‌الملل و مصوبات سازمان ملل” با نتانیاهو مانند صدام حسین و میلوسویچ و قذافی برخورد میشد، چه لشکر عظیمی باید برای مقابله به منطقه اعزام میشد! حتی دولتهای روسیه و ترکیه و چین علیرغم تفاوت موضع شان در قیاس با دولتهای آمریکا و اروپا، روابط سیاسی و اقتصادی دو جانبه با اسرائیل را نه فقط کاهش ندادند بلکه از فرصت جنگ و بحران در منطقه چه در فروش سلاح و چه در گسترش تجارت با دولت اسرائیل سود جستند.

بالاخره بعد از وتوهای قطعنامه های متعدد توسط آمریکا، شورای امنیت سازمان ملل اولین قطعنامه آتش‌بس را با رای ممتنع آمریکا تصویب کرد. دو روز از تصویب قطعنامه میگذرد اما دولت اسرائیل همچنان با توحش تمام حمله به غزه را ادامه میدهد. بمباران رفح و درگیری نظامی در نقاط مختلف غزه از جمله اطراف بیمارستان‌های شهر خان یونس ادامه دارد. سیستم پزشکی تماماً منهدم شده است، آخرین بیمارستانها نیز مرتبا مورد حمله قرار میگیرند. هشدارها و افشاگری‌های پزشکان و سازمانهای جهانی نیز بی‌پاسخ مانده است. اجساد رها شده در خیابانها و زیر آوار ساختمانهائی که با بمب ویران شدند، شیوع گسترده بیماریهای عفونی، استفاده آگاهانه اتاق جنگ اسرائیل از گرسنگی و بیماری بعنوان یک سلاح قتل عام، ممانعت فاشیستهای شهرک نشین از رسیدن هر ذره کمک غذائی و داروئی، گوشه‌های دیگری از تصویر “مبارزه با تروریسم” دمکراسی غربی و متحدشان دولت فاشیست اسرائیل است.

اشتباه است اگر تصور کنیم قلدری نتانیاهو قصاب غزه تنها متکی به قدرت دولت اسرائیل و لابی‌هایش است. نتانیاهو میداند آمریکا و دولتهای اروپائی پشت‌اش را خالی نمیکنند. میداند دول مرتجع عربی منطقه بجز یک سری مانور و غرولند در مقابل نسل کشی دولت اسرائیل هیچ کاری نخواستند انجام دهند. دولت آمریکا هم محاسبات پیشا-انتخاباتی خودش را دارد و تغییر لحن و وتو نکردن قطعنامه اخیر، به این مشکلات جواب میدهد و نه سیاستی برای توقف نسل‌کشی در غزه. برای همین است که نتانیاهو و کابینه جنگی‌اش بر حمله به رفح اصرار دارند. فاشیستها با وسوسه فراوان میخواهند آخرین پرده قتل عام دهشتناک آوارگان در رفح را بعد از قتل عام ٣٠٠٠٠ نفر کنونی اجرا کنند. دولتهای آمریکا و اروپا و موئتلفین نتانیاهو دستجمعی مسئول هولاکاست غزه اند. مدال این قتل عام فجیع در قرن بیست و یکم به سینه دمکراسی غربی آویخته شده است. در متن این حمایت جهانی است که نتانیاهو با عطش بیحد و حصری مشغول قصابی مردم فلسطین است.

اگرچه غزه برای سالهای متمادی غیر قابل زیست شده است و یک هدف اسرائیل اینست که کل زیرساخت‌ها و سیستم پزشکی و ارکان ضروری زندگی در غزه را نابود کند تا تعداد هرچه بیشتری را یا بزور یا از سر ناچاری بکوچاند، اما واقعیت اینست که قدرتنمائی نتانیاهو در جنایت انعکاس شکست سیاست الحاق و اشغال کامل سرزمینهای فلسطینی است. اَعمال دولتِ نژادپرست و آپارتاید یهودی اسرائیل روی دستِ دولت نژادپرست و آپارتاید سفید آفریقای جنوبی بلند شده و بسیار دهشتناک‌تر و جنایتکارانه‌تر است. هرچند تمایل سیاسی ته دل سران دول غربی با سیاست نتانیاهو است، اما ناچار شدند موضع و لحن‌شان را تغییر دهند، ناچار شدند مجداً از دو دولت حرف بزنند، ناچار شدند علیه اشغال و الحاق سرزمینهای فلسطینی حرف بزنند، ناچار شدند کوچاندن و تغییر مرزهای کنونی را رد کنند. فشار افکار عمومی علیه نسل کشی و پاکسازی قومی نقش مهمی داشته و دولتها را به این تغییر جهت محدود و صوری سوق داده است.

واقعیت مهم تر اینست که مردم فلسطین، عمدتا مردم عادی و غیر نظامی، از بزرگ و کوچک و زن و مرد و بیمار روز روشن در مقابل چشم جهان سلاخی و قتل عام میشوند. دولت و نظامی که رسما به یک آپارتاید مذهبی ارتقا یافته و آگاهانه و علناً برای نابودی فلسطینیان و تداوم اشغالگری و الحاق تتمه سرزمین آنان تلاش میکند. باید دید که امثال آنتونی گوترش و سازمان ملل، سازمانی که فاقد یک استقلال رأی برای عمل واقعی است، بعد از تصویب قطعنامه آتش بس برای توقف فوری جنگ و جلوگیری از یک فاجعه وسیع انسانی کاری میکند و از “اختیارات قانونی و ماده ۹۹ منشور جهانی سازمان ملل متحد” برای وادار کردن اسرائیل به پایان قتل عام اقدامی میکند یا نه؟

جنایت بیوقفه دولت اسرائیل علیه مردم فلسطین به طالبان و اسلامیون نیز جرات داده است. طالبان اعلام کرده در ملأعام سنگسار میکند و حدود اسلام را در مورد زنان اجرا میکند. آمریکا هم ماهیانه با پالت برایش دلار میفرستد که بارگاه اسلام بی دخل و خرج نماند. این دمکراسی امروز است که عزیزدردانه هایش نتانیاهو و وزرای رسماً فاشیست، طالبان و آدمکشان عهد بوقش، زلنسکی و آزوف و رایت سکتور و فاشیستهای متفرقه در اروپا هستند. دمکراسی همواره قابله فاشیسم بوده است و امروز دمکرات ترین دمکرات ها از راست تا چپ یک رگه فاشیستی دارند.

نتانیاهو با ویرانی شمال غزه و حمله به جنوب و راندن فلسطینی‌ها بسمت گذرگاه رفح و بمباران شهر رفح، هنوز امیدوار است فلسطینی‌ها را به زور بکوچاند و سیاست اشغال و الحاق و منتفی کردن مسئله فلسطین را دنبال کند. این در حالی است که امروز بیش از هر زمانی مسئله فلسطین مطرح است و برسمیت شناسی دولت مستقل فلسطینی و پایان دادن به اشغال و نسل کشی حمایت میلیونها انسان آزادیخواه را با خود دارد. به این معنا، سیاست نفرت نژادپرستانه و مجازات جمعی رسانه‌ها، نسل‌کشی مردم فلسطین توسط دولت آپارتاید نژادی – مذهبی اسرائیل، حمایت بیدریغ و یکجانبه دولتهای دمکراسی از مهمترین جنایت قرن، علیرغم مشقات و تلفات فوق العاده انسانی و مالی مردم فلسطین، به نتیجه خود نرسیده است.

سیاوش دانشور

٢٧ مارس ٢٠٢٤

فلسطین

غزه