اعدام محصول جنایت بشری در هراس از منطق اجتماعی است! ـ شورای همبستگی با جنبش کارگری ـ پاریس

زمانی که یک نیروی سیاسی همه ی ارکان فرمانروایی اجتماعی را در دستان خود گرفته است و به هر دلیلی چه سیاسی و چه غیر سیاسی، جان انسان ها را بگیرد، به قتل و جنایت روی آورده است. نظام جمهوری اسلامی ایران 47 سال است که از ابزار اعدام استفاده میکند و اولین رژیم کشتار هزاران ساله تاریخ ایران بشمار می رود و پس از آن انوشیروان قاتل از سلسله ی ساسانی است که در طی دو یا سه روز بیش از هشتاد هزار مزدکیان را به قتل رساند. جمهوری اسلامی‌ از ایده ی دینی خود دعاوی‌های احمقانه‌ای را بیرون می‌کشد و با عباراتی چون «محاربه با خدا و…» و یا «بغی» خون انسان‌ها را بر زمین می‌ریزد و نیز با سرمایه‌ گذاری های مافیایی در رابطه با مواد ‌مخدر، توزیع کنندگان را به اعدام محکوم  می‌کند و در سطح جهانی سرآمد کشتار انسان ها بشمار می رود

سکینه پروانه، زندانی سیاسی که هشت سال در زندان های ایران محبوس است و با محکومین سیاسی و غیر سیاسی روزگار گذرانده است، در نامه ای از اوین می نویسد: “مهم نیست محکوم به اعدام چه جرمی دارد و از چه نژاد و ملیتی است… وقتی کسی زیر حکم اعدام است، نمی پرسیم چه کار  کرده بود؟ به جای این سؤال برای لغو مجازات اعدام یک صدا شویم.” بعد از 47 سال آدمکشی های جنایتکارانه جمهوری اسلامی، نزدیک به دو سال است که زندانیان سیاسی در زندان‌های مختلف کشور “کارزار سه شنبه های نه به اعدام” را طنین انداز کرده اند که یکی از نتایج آنرا می توان در اعتصاب غذای محکومین غیر سیاسی واحد دو زندان قزل حصار که تعدادشان به 1500 نفر میرسید، شاهد آورد.

باید در برابر جانیان حکومتی یک صدا شویم تا جان انسان ها را در برابر وحشی گری و بی تمدنی اجتماعی نجات دهیم. در مورد فعالین سیاسی و خدمات انسانی نظیر کارگری، محیط زیست و کودکان که قضات دینی از الفاظ آدمکشانه بویژه امروزه “بغی” استفاده می‌کنند بطور وسیع افشاگری شود. قاضی احمد درویش گفتار، با بهره گیری از چنین مزخرفات من درآورده دینی، شریفه محمدی را به اعدام محکوم نمود. پس از مدتی در مهر ماه 1403 دیوان عالی کشور رای اعدام را ملغی ساخت ولی بلافاصله در بهمن 1403 پسر قاتل مذهبی بنام محمد علی درویش گفتار، در دادگاهی ناعادلانه و بدون حضور شریفه باردیگر وی را با آرایش دروغین “بغی” به اعدام محکوم ساخت. مبارزه علیه اعدام شریفه در همه جا تداوم داشت تا بار دیگر دیوان عالی کشور با نفی اعدام و با یک درجه تخفیف، آنرا به 30 سال زندان  تقلیل داد. ولی مبارزه  برای آزادی شریفه محمدی ادامه دارد و در این رابطه مبارزین دیگری نظیر پخشان عزیزی و نیز وریشه مرادی محکومین به اعدام باید آزادی خود را بدست اورند و  از جهنم آدمکشانه نظام جمهوری اسلامی رها گردند. اعدام به هر دلیل سیاسی و یا غیر سیاسی قتل عمد دولتی است. امروزه جمهوری اسلامی در تضاد لاینحل داخلی قرار دارد و پایه های حکومتی اش بویژه بعد از جنگ 12 روزه شکننده گشته است و از این رو به بازداشت و دستگیری های مداوم روی آورده و از جمله معلمین را به بهانه های واهی زندانی می کند. باید به اعدام انسان ها و نیز تهاجمات وحشیانه بطور متحد اعتراض نمود و نظام جمهوری اسلامی را همواره به عقب نشینی و نیز سرنگونی نزدیک ساخت.

شورای همبستگی باجنبش کارگری ـ پاریس

12 آبان 1404

Conseil.solid21@gmail.com