1ـ بیانیه جبهه آنارشیستی به مناسبت روز جهانی کارگر. 2ـ گزارش تجمعات روز کارگر/ تهران، میدان فلسطین؛ حضور نیروهای یگان ویژه و جو امنیتی سنگین

بیانیه‌ی جبهه آنارشیستی به مناسبت روز جهانی کارگر
در روزی که به نام کارگر ثبت شده، واژه‌ها کافی نیستند برای روایت آن‌چه هر روز در زندگیِ کارگران این سرزمین می‌گذرد.اینجا، در دل ساختاری که انسان را نه چون وجودی زنده، بلکه چون عددی در یک جدول آماری می‌بیند، کار، نه ابزار رشد و خلاقیت، که بدل به باری فرساینده بر دوش‌هایی خسته شده. زیستن، برای بسیاری از کارگران، به آزمونی هر روزه برای نجات از سقوط تبدیل شده؛ یک تلاش دائمی برای حذف نشدن، برای زنده ماندن، نه زندگی کردن.

ما از مردمانی می‌گوییم که در کارخانه‌هایی فرسوده، زیر فشار ساعت‌های طولانی کار، استثمار می‌شوند و وقتی چرخ‌های تولید از حرکت می‌ایستند، نخستین کسانی‌اند که به سکوت انداخته می‌شوند.از کارگرانی که در کافه‌ها و فروشگاه‌های مدرن، در حالی که لبخند بر چهره دارند، ساعت‌ها ایستاده‌اند بی‌آن‌که لحظه‌ای مجال نشستن داشته باشند—آنجا که ظاهرِ زیبا، راوی واقعیت نیست.از پیک‌های اینترنتی که با موتوری فرسوده، در خیابان‌های شلوغ، برای تحویل هرچه سریع‌تر بسته‌ها می‌شتابند، بی‌آن‌که امنیت جانی یا حمایت حقوقی در کار باشد؛ هر لحظه در خطر، هر روز در معرض فرسایش.در این شرایط، اعتصاب یکی از اندک روزنه‌هایی‌ست که برای اعتراض، برای ابراز درد، برای دفاع از کرامت باقی مانده. نه به‌عنوان حرکتی سیاسی یا شعاری، بلکه به‌مثابه آخرین امکان برای شنیده شدن. و ما، بی‌هیچ تردیدی، کنار کارگران اعتصابی ایستاده‌ایم.در این میان، جمهوری اسلامی با پشت‌گرمی به شعارهای پوشالی، خود را به‌جای مردم جا می‌زند، حال آن‌که آن‌ها که واقعاً زیر بارِ فشارِ روزمره تاب می‌آورند، مردم‌اند، کارگران‌اند، نه حاکمان. مقاومتِ ادعایی حکومت، چیزی جز تحمیل فرسایش و سکوت نیست. آن‌چه کارگران را به ادامه وامی‌دارد، نه شعار، که ناگزیری است.ما، به‌عنوان بخشی از جنبش آنارشیستی، این ناگزیری را به اراده بدل می‌کنیم.

مقاومتی که ما از آن سخن می‌گوییم، از دل آگاهی و خشم و همدلی می‌جوشد. مقاومتی‌ست برای بازپس‌گیری حق زیستن، برای ساختن جهانی که در آن هیچ‌کس، برای زنده ماندن، مجبور به فرسودن نشود. این مقاومت، در برابر فراموشی‌ست؛ در برابر بی‌عدالتی، در برابر هر آن‌چه زندگی را از معنا تهی می‌کند.در این سوی ایستاده‌ایم—و خواهیم ایستاد.نه به‌عنوان صدایی بلند، بلکه چون دستی در کنار دیگر دستان؛ چون پشتیبانی آرام اما پیگیر از آن‌هایی که هنوز نای ادامه دارند.
جبهه آنارشیستی جغرافیای ایران و افغانستان – اول ماه مه ۱۴۰۴
تماس با ما: Connect.IA@protonmail.com
https://x.com/anarchyfront
https://www.instagram.com/anarchist_front
https://t.me/AnarchistFront
___________________________________

گزارش تجمعات روز کارگر | تهران، میدان فلسطین؛ حضور نیروهای یگان ویژه و جو امنیتی سنگین
در ساعات اولیه صبح امروز، پنحشنبه ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ (اول ماه مه)، شهر تهران شاهد جو امنیتی شدیدی در آستانه‌ی تجمعات روز جهانی کارگر بود.
از حدود ساعت ۹:۳۰، نخستین هسته‌های حضور معلمان، بازنشستگان و فعالان صنفی در حوالی میدان فردوسی شکل گرفت. این تجمعات با واکنش تند و سنگین نیروهای ضدشورش روبرو شدند؛ برخوردهایی که با انسداد یک‌ مسیر منتهی به میدان فردوسی و ایجاد فضای پرتنش همراه بود.

صبح امروز، ورودی‌های متروی تئاتر شهر، ولیعصر و فردوسی تحت کنترل نیروهای یگان ویژه قرار داشتند. این نیروها مسلح به باتوم و سلاح کمری بوده و در کنار ماشین‌های متعلق به نیروی انتظامی و واحدهای نوپو، فضای شدیداً امنیتی در محل ایجاد کرده بودند.
اکثر نیروهای مستقر از یگان ویژه بودند و حضور آن‌ها در خیابان‌های منتهی به میدان فردوسی، به‌ویژه در مسیرهای اصلی، چشمگیر بود.
با شدت گرفتن حضور نیروهای امنیتی و مداخلات فیزیکی، تجمع‌کنندگان متفرق شدند. با این‌حال، جو عمومی در مرکز شهر همچنان ملتهب و تحت نظارت سنگین امنیتی است.

جبهه آنارشیستی – اول ماه مه ۱۴۰۴

تماس با ما: Connect.IA@protonmail.com

https://x.com/anarchyfront

https://www.instagram.com/anarchist_front

https://t.me/AnarchistFront