چون در غم خورشید فغان برخیزد.
هر كس شنود از دل و جان برخیزد»
این دوبیت شعر را از غنی کشمیری وام گرفتم تا اعظمت و شوکت زنی قدرتمندچون مادر شما که علرغم رنجهای بسیار همچون درخت پیر و تنومند در برابر ناملایمات روزگار استوار ایستاد،بدون اینکه خوفی به دل راه داد باشد. بیان کرده باشم.
*ناهید عزیز درگذشت مادر گرامی[دایه احترام شکوری] به شدت مرا متأثر ساخت آنچنان «دلتزن» که یاد اور سالهای پر درد خانواده‌ات همراه با رنجهای زندانی شما بود.
یاد اور قتل پدرتان [رشید خداجو] ان جوانمرد روزگار خویش در سنندج و الحق که خوشنام و زبانزد خاص و عام بود.
از ان دردناکتر وجود شما در پشت میله‌های آهنین زندان دل واپس و آزرد هنگام خبر تلخ قتل پدر، قتلی که دل دایه احترام را سخت لرزاند. همانطور که جانباختن زنده یاد رحمت عزیز دل شما را لرزند.
براستی همه چیز تلخ و دردناک بود آنقدر دردناک که یاد اور آن دو جوان رشید [ نادر و ناصح] آن دو جوان [جانباخته]ی به خون خفته بود…
*چند روزیست به زندگی شما و خانواده‌ات فکر می کنم
به ناهید ی که علرغم دردها هر بار قویتر در سنگر مدافعان انسانیت زیبا می‌درخشند «ستار زیبای شهرما» علرغم طوفان‌های بی امان که ظالمانه او را در دام می گیرد و علرغم زخمهای التیام نیافته یکی پس از دیگری بر قلب پاکش حک کردند بادهای که علرغم قدرتشان هرگز نتوانستند این شوالیه قدرتمند ما را بلرزاند، یا بترسانند…
* ناهید عزیز برای مرگ مادرتان «احترام شکوری» متاثرم، اگر چه برای شما همراه با حسرت دیدار بود می دانم نوشتن تسلیت، هرگز نمی توان تسلای درد عزیزان از دست رفته باشد و حتی نمی تواند التیام کوچکی برای زخمهای شما باشد یا آرامشی هر چند اندک…
زیر شما در طول زندگی پر افتخارتان بلند قامت، توانا، صاحب دانش و از همه مهم‌تر تلاش شما در راه ارزشهای انسانی بسیار پررنگ و دیدنی است.
*ناهید عزیز در طول این چند روز می خواستم پیام همدردی بنویسم اما نمی دانستم برای زنی قوی و با صلابت که از طوفان‌ها گذشته چگونه می شود از موجهای ناملایم دریا نوشت.
با تصویر عزیزان از دست رفته، و با توجه به رنجهای شما خانواده تان که در ذهن خود دارم با توجه به آگاه بودند از قتل ناجوانمردانه پدرتان. و دردهای مادرتان که در آتش عواطف فرزندانش سوخت و چه مصیبت‌های دردناکی که بر سر خانواده شما و شخص شما که تابحال امده مرا در شک و تردید انداخت که چگونه می شود برای زنی به این بزرگی و توانا تسلیت نوشت که تسلای درد باشد.
در دیار ما مادران زیادی چون دایه احترام شکوری رنجهای بسیار دیدند و اما با دل آغشته به خون حیات را به درود گفتند..
کاش می شد درد همه مادرانی چون دایه احترام را برای آیندگان در یک کتاب ثبت می کردم تا آیندگان بدانند چه زنان بزرگی در یار ما بودند که ارام و بی صدا با زخمهای پر درد حیات را بدورد گفتند
یاد عزیزشان گرامی باد
۶ آوریل ۲۰۲۵میلادی ارادتمند شما “شمی صلواتی”
