ده ها پناهنده دیگر جهت رسیدن به مکانی امن به دلیل وجود مرزها طعمه دریاها شدند! ـ ناصر بابامیری

(یادداشت هفته)

قایق حامل 76 تن پناهجو از کشورهای ایران، عراق، سوریه و افغانستان جهت نجات از جهنمی که رژیمها برایشان ایجاد کردند، و رسیدن به مکانی نسبتا امن، حدودا ده روز پیش از ترکیه عازم یونان میشوند. سپس از آنجا با یک قایق عازم آبهای یونان، و پس از چند شبانه روز، شناور بودن بر روی امواج سرکش آب دریاها، سر از آبهای آزاد یونان و ایتالیا در می آورند. پناهجویان بدلیل اینکه 26 کودک و یک زن باردار نیز بهمراه داشته اند، وقتی چند روز از سرگردانی آنها در آبها میگذرد، اینبار جدا از مخاطرات امواج سهمگین دریا، کم کم با تهدید بی حال شدن کودکان از نبود آب و غذا نیز مواجه می شوند. در اثر اشتباه قایقران، از ناحیه کابینه آسیب جدی به قایق وارد میشود، و داخل آنرا آب فرا می گیرد. متاسفانه تلاش پناهجویان برای تخلیه آب بی نتیجه میماند، پناهجویان به روی عرشه هجوم می برند و قایق واژگون میگردد، که ده ها کودک و زن و مرد در همان لحظات اول غرق و جانشان را از دست می دهند. بنا به خبری که گارد ساحلی ایتالیا منشتر نموده، چند روز پیش در 200 کیلومتری سواحل شرقی گالابریا یک کشتی باری از 76 نفر سرنشین سوار بر قایق تنها می تواند ده نفر را که روزها بر آب شناور بوده اند از مرگ حتمی نجات دهند و بیش از شصت نفر غرق و جانشان را از دست داده اند.

ده نفری هم که پس از این حادثه هولناک نجات یافته و زنده مانده اند، طی مصاحبه هایی که با آنها انجام گرفته، هنوز در شوک و بهت این رویداد تراژیک بسر می برند. چند تن از آنها اذعان داشته اند، چنان از دیدن صحنه های دردآور داد و فریادها و زجه کودکان و مادران که جلوچشمانشان جان داده اند  و کسی فریادرسشان نبوده، متاثر بوده اند، حتی وقتی پس از چند روز ماندن روی آب یک کشتی میخواهد آنها را از غرق شدن نجات دهد، متحیر میمانند شاید دچار توهم شده اند. چرا که طی آن چند روز هر بار کشتی های باری کوچک و بزرگ از دور و بر آنها رد شده بود، بارقه ای از امید به زندگی در وجودشان شعله میگیرد، اما در کمال بیخیالی و در اوج شقاوت کشتیها از کنار آنها می گذرند و دور میشوند.

 کشورهای نظیر ایران و عراق و سوریه و افغانستان …بدلیل وجود رژیمهای توتالیتر و مستبد سیاسی دهه هاست، زندگی در آن برای اکثریت عظیمی به جهنم تبدیل شده است. مردم برای تامین امنیت جانی و یک زندگی شایسته زیستن مجبورند به کشورهای نسبتا امن پناه ببرند، این از یکسو و از دیگر سو قطبهای سرمایه داری نیز توسط همین دولتهای مرتجع منطقه و از قبل جنگ های نیابتی نیز کل منطقه را به دوزخی برای انسانها تبدیل کرده اند که رسیدن به کشورهای امن در دل چنین اوضاعی بمراتب دشوارتر از پیش شده است. خصوصا عبور از مرز و محدودهایی که همین دولتها در پی منافع و مطامع حقیرشان بر سر راه بشریت ایجاد کرده اند، تا رسیدن به مکانی نسبتا امن یعنی عبور از دالانهای مرگ. سالانه هزاران نفر پناهنده بخاطر اینکه از ابتدائی ترین حق و حقوق انسانی خود در منطقه خاورمیانه مبنی بر اینکه اختیار تغییر آزادانه مکان زندگی و انتخاب محل جدید زندگی از آنها به اشکال مختلف سلب شده، مجبور میشوند پا در مسیرهای پرخطری بگذارند و  به ریسک جانی دست بزنند و مخاطرات پیشارو را با قیمت جان بخرند و در مسیرهای خاکی و آبی کشته یا غرق شوند.

مسبب اصلی پدیده مرگ پناهجویان در خشکی و آبها در وهله اول دولتهای مستبد سرمایه داری منطقه هستند که زندگی برای ساکنین این کشورها را به دوزخ تبدیل کرده اند، و در وهله بعدی دولتهای غربی هستند که با ایجاد ده ها و صدها محدودیت در گذر رسیدن به کشورهای نسبتا امن توسط حافظان مزدور مرزی موقعیتی را برای پناهویان ببار آورده اند که در بیان واقع تفاوتی با میدان جنگ و میدان مین گذاری شده ندارد! خصوصا پناهندگان طی ایندوره با قوانین ضد خارجی و پناهندگی که از سوی دولتهای فاشیستی وضع میشود با انواع مشکلات و مصائب مواجهه خواهند گشت. از این رو اکثر پناهجویانی که ریسک جانی عبور از مسیرهای خاکی و آبی متقبل میشوند تا رسیدن به مکانی که مصونیت جانی داشته باشند، اگر شانس بیاورند و زنده بمانند، اثرات زیانبار این سختیها و مصائبی که طی اینمرحله از پناهنجویی طی میکنند، تا سالها همچون دیگر رویدادهای تراژیک که در زندگیشان تجربه کرده اند، آنها را رها نخواهد کرد.

جا دارد بدینوسیله به خانواده تک تک کسانیکه عزیزانشان در این رویداد تراژیک جانشان را از دست داده اند، تسلیت گفت و عمیقا ابراز همدردی نمود.

ننگ بر این مناسبات انگلی که سرمایه داری بر جهان تحمیل کرده است.

ناصر بابامیری

20.06.2024