ـ “ماه رمضان” ـ شمی صلواتی

«ماه رمضان»

“روزه‌خواری یک حرکت انسانی ضد استبدادی و پیشروانه است”

و اگر  منطق و شعور  انسانی خود را کتمان نکنیم،  می بینم دین اسلام  یک کپی ناقص از تورات از مقدسات یهودیان است.

و کتاب انجیل یک رفرم از تورات است

به همین دلیل «یهودیت و اسلام» از ابتدا ارتجاعی و حاوی جهل- مانع پیش رفت جامعه و ضد انسانی بودند!

روزه هم یک پایه  اقتصادی برنامه ریزی شده   از ابتداد توسط یهودیان بود  و بعدا در میان اعراب رواج پیدا می کند

صرفه‌جویی  در تدارکات  و جلوگیری از قحطی غذای  برای  نظامیان جنگی  یا «اردوی جنگی» بود

از این لحظات برای رهبران در جنگ ارزشمند بود است. و بر گرفته از یهودیان است.

روزه  گرفتن نه علمی است و نه منطقی(!)

٪۸۰ از بدن انسان آب  است

 انسانی که چندین ساعت، از خوردن آب خودداری می کند با چه عواقبی روبرو می شود؟

به نظر  من روزه  گرفتن عزت‌نفس نیست، غلبه بر نفس نیست، بلکه یک خود آزاری جسمی و روحی ست که عوارض بسیار دارد…

 از جمله زخم معده و مریض شکر یا دیابت و از لحاظ روحی و روانی باعث پرخشگری  و ناراختی عصبی می شود.

و از آن جنایتکارانه تر و غیر انسانی تر اینکه  والدین بچه ها  زیر سن ۱۸ سال خود  را وادار به روزه گرفتن می کنند و بدون اینکه شعور انسانی خود را به کار بیاندازند و درک کنند که  روزه  مانع رشد فکری و  سلامتی بچه ها   می شود

روزه گرفتن نه تنها مد است بلکه چشم و چشم هم هست. در ایران قوانین حاکم بر جامعه  اسلامی است  یک نوع بزدلی، مماشات و چاپلوسی و از همه بدتر همراه  شدن  با فرهنگی که مردم عوام بدون آگاهی بر اساس عادت پدران خود پیش می بردند یعنی تقلید و  تکرار عادت موروثی!!

و از همه غیر انسانی تر،

در اسلام همه چیز می خواهند به دیگران تحمیل کنند در ایران  ماه رمضان  ماموران حکومت همراه با احمق‌ها  مردم را مورد آزار قرار می دهند. و روزه گرفتن اجباریست. و به نظر من روزه‌خواری یک حرکت اعتراضی، پیشروانه و به مصاف استبداد رفتن است.

ابن یمین در کتاب معراج السعاده سروده است:

آن کس که بداند و بداند که بداند

اسب خرد از گنبد گردون بجهاند

آن کس که بداند و نداند که بداند

آگاه نمایید که بس خفته نماند

آن کس که نداند و بداند که نداند

لنگان خرک خویش به منزل برساند

آن کس که نداند و نداند که نداند

در جهل مرکب ابدالدهر بماند

جهل مرکب یا نادانی به نادانی (نمی‌دانم که نمی‌دانم)

 گونه‌ای از نادانی است که شخص به نادانی خود آگاه نیست و خود را آگاه می‌پندارد؛ و به همین خاطر به دنبال برطرف کردن نادانی خود نیز نخواهد رفت، زیرا که آگاه نبودن به نادانی است که انسان را به سوی برطرف کردن نادانی خود می‌کشاند،،

#من_روزه‌خوارم

   شمی صلواتی