تا پیش از حضور استعمار در ایران در قرن نوزدهم، ستمی که ساکنان این جامعه متحمل میشدند در استبداد پادشاهان و اعوان و انصار آنان خلاصه میشد، استبدادی با ویژگیهای شرقی یا آسیایی. در این استبداد شاه مالک و فرمانروای مطلق سرزمینی است که بر اثر پیروزی یا شکست در جنگ طول و عرضاش در گذر زمان مدام نوسان میکند. …
ادامه متن ...