کنفدرالیسم زنان کوردستان (کژک) به مناسبت ۲۵ نوامبر، روز جهانی همبستگی و مبارزه با خشونت علیه زنان، بیانیه جامعی را در وبسایت خود منتشر کرد.
بیانیه با عنوان «علیه جنگ، خشونت، قتلعام و تجاوز، سازماندهی و کمونی (اشتراکی) شویم» به شرح زیر است:
«۲۵ نوامبر؛ از خواهران میرابل که با مقاومت خود این روز را رقم زدند، تا رُزا لوکزامبورگ، سکینه جانسز، ناگیهان آکارسل، گلستان تارا، هیرو بهاالدین، آسیه یوکسل، سِوه دمیر، پاکیزه نایر، فاطمه اویار، دنیز پویراز، اَوین گویی، هَورین خلف، زلال حسکه، پَلین زوزان، صالحه ویان، نسرین آمد و همچنین نارین گوران و روژین کاباییش، یاد و خاطره تمام زنانی را که توسط خشونت مردسالارانه به قتل رسیدند، با احترام، عشق و قدردانی گرامی میداریم. ما قول میدهیم که شادی زندگی و میراث مقاومت و مبارزهای را که آنها برای ما به جا گذاشتهاند، با جهانی که بر پایه دموکراسی، اکولوژی و آزادی زن بنا شده و صلح در آن حاکم است، به اوج برسانیم.
خشونت، یک واقعیت سازماندهی شده توسط مردان غالب علیه زنان است، که در بسیاری از زمینههای زندگی، در زمانهای مختلف با آن روبرو میشوند و باعث زخمهای بزرگ جسمی و روانی میشود. زنان به طور مداوم با وحشیانهترین اشکال این خشونت روبرو هستند. به ویژه خشونت روانی و روحی که در هر ذره از زندگی روزمره نهادینه شده است، به سطحی رسیده که به تدریج عادی شده و قابل تشخیص نیست.
زن، بدون توجه به سن، شغل، ملت، رنگ یا موقعیت اجتماعی، قربانی این خشونت باقی میماند. ما ممکن است زنانی در موقعیتهای مختلف باشیم؛ کودکی مانند سلا، نوجوانی مانند نارین، جوانی مانند روژین، مادری مانند تایبَت اینان، زنی کارمند در مجلس مانند صالحه آککاش، یک اکولوژیست ۸۹ ساله پرویی مانند آروالو لوماس که میخواهد از جنگلهای خود محافظت کند، یا زنی دروزی مانند فوزیه الشرعانی که برای دفاع از روستای خود در سوریه با تبهکاران هیئت تحریرالشام (HTS) میجنگد. اما هیچ یک از این هویتها برای محافظت از ما در برابر خشونت سازمانیافته، آزار و تجاوز مردان غالب کافی نیست.
در حالی که خشونت در جغرافیای محل زندگی ما هر روز در حال افزایش است، سال ۲۰۲۵ در واقع سالی بود که خشونت در بالاترین سطح، تحت ویرانگری جنگها در سراسر جهان تجربه شد. قتلعام دروزیها و علویها در سوریه، جنگ جاری در غزه، مارپیچ خشونتی را که جهان وارد آن شده، عمیقتر کرد. هنوز سال به پایان نرسیده است، اما آمار خشونت و قتلعام امسال، سالهای گذشته را چندین برابر پشت سر گذاشته است. در سراسر جهان حدود ۸۶ هزار زن و دختر به قتل رسیدهاند که تقریباً ۵۲ هزار نفر از این قتلها به عنوان قتلهای اعضای خانواده و روابط نزدیک ثبت شده است. با این آمار، خانه و خانواده که ‘مقدس’ اعلام شده، به طور جهانی به عنوان خطرناکترین مکان برای زنان شناخته میشود.
برای درک اینکه خشونت علیه زنان تا چه حد به صورت سازمانیافته انجام میشود، کافی است به سیاستهای زنان همه کشورها نگاه کنیم. در عراق، در ابتدای سال، تلاش شد تا دستاوردهای زنان با ‘قانون احوال شخصیه’ پس گرفته شود؛ پس از ترکیه، لتونی اعلام کرد که از کنوانسیون استانبول خارج میشود، در افغانستان معماری خانهها به گونهای طراحی شده که زنان حتی نتوانند بیرون را ببینند، در ترکیه در مساجد خطبههایی خوانده شد که ‘زنی که بازو و سینهاش را باز کند، بیایمان است، زنان باید به نصف سهم مرد از ارث راضی باشند’ و در ایران بیش از ۸۰۰ زن اعدام شدند.
دولت مردانه که میخواهد همه چیز از جمله اینکه زن چه بپوشد، چگونه بخندد، چه بخورد، چگونه و با چه کسی زندگی کند و چند فرزند به دنیا آورد را در انحصار خود درآورد، زنانی را که از این مرزها فراتر میروند، به قتل میرساند. زنان از بالکنها و پنجرهها سقوط نمیکنند، در آبها غرق نمیشوند، خود را آتش نمیزنند و خودکشی نمیکنند. ما میدانیم که پشت این دروغها، خشونت مردانه نهفته است. اینکه بسیاری از کشورها هنوز در تعریف مفاهیم تجاوز و خشونت شفاف نیستند، خشونت مردانه غالب را جسورتر میکند. اگرچه قاتل در ظاهر یک مرد است، اما باید دید که پشت این ظاهر، یک ذهن و سیاست دولتی وجود دارد. ما میدانیم که خشونت علیه زن با ذهنیت دولت مردسالار رخ میدهد و جوهر ۲۵ نوامبر، ایستادگی در برابر این خشونت با منشأ دولتی است.
با «ژن، ژیان، آزادی» به سیاستها و حملات جنگ پایان دهیم
دیدن واقعیت پشت ظاهر، شروع راهحل از جای درست خواهد بود. باید دید که پشت بحرانهایی که در تمام زمینههای زندگی مانند اکولوژی، اقتصاد، بهداشت و آموزش رخ میدهد، خشونت علیه زنان قرار دارد. رهبر آپو در مانیفست صلح و جامعه دموکراتیک، بیان میکند که اولین معضل اجتماعی با به بردگی کشیدن زن توسط قاتل کاستیک آغاز شد و این نشان میدهد که باید حل مشکلات اجتماعی امروز را از کجا شروع کنیم.
قاتل کاستیک، در دوران باستان با ابسیدین، در قرون وسطی با شمشیر و امروزه با صنعتیگرایی برای سود غارت میکند. یعنی در هر دوره، ماسک جدیدی بر چهره میزند، اما در اصل، به عنوان همان قاتل در میان ما زندگی میکند. گاهی با ریش و شمشیر در دست و گاهی با کت و شلوار و کراوات؛ گاهی سرکرده یک باند و گاهی رئیس یک دولت. به همین دلیل، بزرگترین خوددفاعی زنان، اجتماعی شدنی است که با زنان دیگر ایجاد میکنند، بدون اینکه از دولت، که بازیگر اصلی خشونت است، انتظار حفاظت و دفاع داشته باشند. آنچه به زن حیات میبخشد و از او دفاع میکند، قدرت سازمانیافته زنان و زندگی کمونی است. بر این اساس، در برابر این سیستمی که خشونت علیه زن را به سطح جنگ رسانده، در برابر قتلعام و بردگی، باید با شعار ‘ژن، ژیان، آزادی’ سازماندهی کنیم و این خشونت را در میدانها و خیابانها محکوم کنیم.
این جنگ، جنگ ما نیست!
جنگها که بیانگر متمرکزترین شکل خشونت هستند، هر روز توسط نمایندگان این سیستم سرمایهداری و دولت-ملتها عمیقتر و ادامه مییابند. در حالی که از هر چهار کودک در ترکیه، یک نفر گرسنه به مدرسه میرود، مادران برای سیر کردن فرزندان خود از سطلهای زباله ضایعات جمع میکنند و رهبر آپو این همه تلاش برای یک صلح شرافتمندانه انجام میدهد، بودجهای که دولت حزب عدالت و توسعه (آکپ) به جنگ اختصاص داده، بسیار بیشتر از بودجه اختصاص یافته به زنان، کودکان، آموزش و بهداشت است. در جنگ جاری در غزه، هزاران زن و کودک جان خود را از دست میدهند و در عین حال، توسط مردان شاغل در سازمانهای امدادی مورد خشونت جنسی، روانی و جسمی قرار میگیرند. همچنین در کنیا، زنان حتی هنگام تأمین ابتداییترین نیازهای خود مانند آب و غذا، مورد تجاوز جنسی قرار میگیرند. در آبیا یالا (سرزمینهای بومیان آمریکا)، اگرچه نام آن را جنگ نمیگذارند، اما زنان با حملاتی در سطح جنگ مواجه هستند. یعنی هدف و قربانی جنگ قدرتی که مردسالاری در سراسر جهان به خاطر منافع خود پیش میبرد، وجود، کار و نان زن است. تمام فجایعی که بر سر زحمتکشان، ستمدیدگان، زنان، کودکان آمده و ادامه دارد، کار این سیستم مردسالار است. بنابراین، ایستادگی در برابر جنگها، دفاع و حفاظت از وجود، کار، نان، فرزندان، طبیعت، هوا، آب و آینده ماست. همانطور که مردم سودان، جایی که دهها هزار نفر آواره و هزاران نفر کشته شدهاند، میگویند: ‘هر طرفی که پیروز شود، ما باختیم. این جنگ، جنگ ما نیست. ‘
بر این اساس، پیوستن به روند ‘صلح و جامعه دموکراتیک’ که رهبر آپو آغاز کرده است، تقویت و سازماندهی آن، راهحلی برای بسیاری از بحرانهای خاورمیانه و جهان، به ویژه کوردستان و ترکیه خواهد بود. همچنین دلایل زندگی سوداگران جنگ، باندهای آنها و مافیا را که از جنگ و خشونت تغذیه میکنند، از بین خواهد برد.
راهحل این بحرانها از طریق ساخت پارادایم دموکراتیک، اکولوژیک و آزادیخواه زنان میگذرد.
باید از قتلعام روح و جسم زن تحت عنوان عشق، جلوگیری کنیم!
همه آمارها و گزارشها نشان میدهند که زن اغلب توسط مردانی که ادعای عشق به او دارند، فریب داده، استثمار، تحقیر، کتک و به قتل میرسد. باید این واقعیت مردانه، این دروغ و خشونتی را که به نام عشق در خود جای داده است، به طور جدی بررسی و مبارزه کنیم. تعیین سیاست در مورد این سؤال که چگونه باید از خشونت جسمی و احساسی جلوگیری کنیم و همچنین آشکار کردن معیار روابط، اهمیت زیادی پیدا کرده است.
به این معنا، به مناسبت ۲۵ نوامبر، ما زنان باید دفاع از خود را در یک چارچوب گستردهتر بررسی کنیم، با دانستن اینکه مردی که میخواهد ما را سرنگون کند حتی لایق یک سلام ما هم نیست، معیارهای خود را توسعه دهیم و این معیارها را در هر لحظه و هر مکان به سیستم مردسالار تحمیل کنیم. این حقیقت که مردی که نمیداند چگونه با زن صحبت کند نمیتواند سوسیالیست باشد، بر این موضوع تأکید دارد که معیار انسان بودن نیز از رویکرد به زن میگذرد. بنابراین، باید با این سؤال که با چه مردی دوست یا رفیق باشیم، سلام کنیم و از چه مردی دوری کنیم، معیار کسب کنیم و مرد را به احترام گذاشتن و پذیرش این معیارها وادار کنیم. به خصوص، باید از قتلعام روح و جسم زن تحت عنوان عشق جلوگیری کنیم.
علیه خشونت سیستم مردانه غالب، با شعار «کمون حیات میبخشد» به میدان بیاییم
واقعیت سازماندهی و کمونی شدن که سیستم مردانه غالب بیشترین حمله را به آن میکند، اساسیترین خوددفاعی است. به همین دلیل، هیچ زنی نباید بدون سازماندهی و تنها بماند. هیچ زنی نباید خود را در محوطههای دانشگاه، محل کار، مزارع، محلهها و روستاها تنها احساس کند. آنها باید در کمونهایی که بتوانند خود را بیان و محافظت کنند، شرکت داشته باشند. کمون، شیوه وجود جامعه، سلول بنیادی است، در ذات خود آزادی، برابری را در بر میگیرد و دارای یک ماهیت دموکراتیک است. بر این اساس، زنان باید بتوانند بر اساس نیازهای خود در زمینههایی مانند سوادآموزی، گفتگو، ورزش، هنر، اقتصاد، فرهنگ، اکولوژی، دفاع و بسیاری زمینههای دیگر گرد هم آیند و هر خانهای را به یک کمون تبدیل کنند. زنان میتوانند در این کمونها بحث کنند که چه نوع مرد، پدر، برادر بزرگتر یا دوستی میخواهند و معیارهای رویکرد مرد به خود را آشکار کنند. سیستم مردسالار غالب، برای قطع پیوندهای قوی تاریخی بین زنان، با دروغ اینکه دو زن نمیتوانند کنار هم بیایند، زنان را تنها میسازد و به زنانی که تنها شدهاند در همه زمینهها حمله کرده و آنها را به قتل میرساند. ما میتوانیم با سازماندهی کمون و توسعه زندگیهای جایگزین، بر اینها غلبه کنیم.
بر این اساس، در ۲۵ نوامبر ما باید:
کارهای آموزش و آگاهیبخشی را در سطح بسیج عمومی گسترش دهیم!
خیابانها و میدانها را با مبارزه خود علیه خشونت پر کنیم! همچنین به زنان و جوانانی دست یابیم که خشونت را فقط در بعد فیزیکی میبینند اما خشونت اقتصادی، روانی و اکولوژیکی را که تجربه میکنند، نمیتوانند تعریف کنند!
برای این کار، به محلهها، مدارس، محوطههای دانشگاه، محل کار و روستاها برویم! به ویژه زنان، جوانان و هر فردی از جامعه را در این زمینه آگاه، حساس و سازماندهی کنیم!
باید به ویژه به مردان توضیح دهیم که مشکل خشونت در اصل یک مشکل مردانه غالب است، بیشتر در مورد آن بحث کنیم و بر این اساس مردان را آموزش دهیم، تغییر دهیم و دگرگون کنیم. در رویدادهایی مانند سمینارها و پنلها، میتوان در مورد موضوعاتی مانند زن سوسیالیست، مرد سوسیالیست، خانواده سوسیالیست و همزیستی آزاد بحث کرد و در چنین زمینههای بحثی میتوان معیارهای زندگی آزاد را توسعه داد.
بر این اساس، ما بعنوان کژک از همه زنان جهان، به ویژه زنان کوردستان و خاورمیانه، میخواهیم که در این فرآیند ۲۵ نوامبر، با افشای خشونت دولت مردانه، کارهای سازماندهی، آموزش و آگاهیبخشی را با روحیه بسیج عمومی گسترش دهند.
همانطور که زنان افغانستان میگویند: ‘این دوران تاریک، نور زنان را نیز افزایش میدهد. مقاومت زنان نشان داد که دشمن نه تنها در روژاوا بلکه در افغانستان نیز میتواند شکست داده شود. ‘یک بار دیگر دیده میشود که وقتی زنان دست در دست هم دهند، هیچ مانعی غیرقابل عبور و هیچ سختی غیرقابل غلبه نیست. پس، دست در دست هم دهیم و زندگی آزاد و شرافتمندانه را بسازیم! با شعار ‘کمون حیات میبخشد’، علیه خشونت در همه جا سازماندهی کنیم!»
-
پنجشنبه, ۲۰ نوامبر ۲۰۲۵, ۰۸:۲۰
https://farsi.anf-news.com/زنان/alamyh-kzhk-ba-mhwryt-sazmandhy-dfa-az-khwd-w-bsyj-mwmy-kmwn-hyat-mybkhshd-96345
