گسترش تداوم کارزار اعتصابی کارگران پیمانی نفت و گاز در برابر “تعرض های معیشتی حکومت طبقاتی” ـ عباس منصوران

در پروژه‌های نفت و گاز و پالایشگاه‌ها، ده‌ها هزار کارگر پروژه‌ای به‌دست شرکت‌های پیمانکاری وابسته به شرکای حکومتی و دلال‌های جانبی باندهای حاکم، استثمار مطلق می‌شوند، تا سود مطلق بیافرینند.

کارگران پروژه‌ای پیمانی در شرکت‌های دشت عباس و شرکت ثمین و داربست بندان پیمانکاری زمان پور، روز چهارشنبه ۳۰ خرداد با مطالبه افزایش دستمزد و ۱۴ روز کار و ۱۴ روز استراحت» اعتصاب خود را آغاز کردند.اینک، در روز سوم اعتصاب، کارگران پروژه‌ای بخش‌های مختلف با همان خواسته‌های طبقاتی و برآورده نشده‌ی اعتصاب سه ماهه‌ی۱۴۰۰ اوج و گسترش دیگری یافته است. روز سوم اعتصاب کارگران چند شرکت و کارخانه دیگر به آن پیوستند.

دو هفته پیش، در این کارار طبقاتی، در روز  ۲۱ ماه مه، ۴ خرداد، شماری از کارگران داربست‌بند شرکت «گسترش صنعت پادنا»، برق و ابزار دقیق شرکت «ستاره تاراز» در سایت یک بوشهر، برق و ابزار دقیق شرکت «جهانپارس» مس سرچشمه، پتروشیمی دهلران در دشت عباس و رنگ و عایق شرکت سازه پاد در سایت یک بوشهر دست به اعتصاب زده و کارگاه‌های را ترک کرده بودند. 

«سفره همه کارگران یکی است»

خواست‌ها کارگران از جمله: پرداخت فوری دستمزدهای پرداخت نشده، بهبود وضع خوابگاه‌ها و مراکز عمومی بهداشتی محیط‌های کار و ایمنی کار ، و نیز «برکناری مسئولان فاسد و ناکارآمد، حذف کامل سقف‌ حقوق، اصلاح کف‌ حقوق، حذف محدودیت حق‌ سنوات بازنشستگی، عودت کسورات مازاد مالیات دو دهه، اجرای کامل ماده ۱۰ با وجود ظرفیت‌های قانونی و پرداخت بک-پی ماده ۱۰، عدم تحریف اساسنامه‌ی صندوق بازنشستگی نفت و حذف تفکیک تبعیض‌آمیز مشاغل مناطق عملیاتی.» درادامه همین اعتصابات و خواست‌ها اینک کارزاری گسترده‌تر با همان خواست‌ها:

۱-حذف پیمانکاران

۲- افزایش دستمزد

۳- روز کار ۱۴-۱۴ یا  ۱۴ روز کار و ۱۴ روز ترمیم برای بازیابی توان از دست رفته، از جمله مهمترین خواسته‌های کارگران هستند.

«حذف پیمانکاران» مهمترین خواست این برهه‌ی کارگران پیمانکاری‌ها‌است. کار در حوزه‌های نفت و گاز و پتروشیمی،‌ بنا به همان قوانین کار سرمایه، کار سخت به شمار می‌آید، ‌اما کارگران باک «قراردادهای» سفید امضا و کوتاه مدت و کمتر از سه ماهه، نابرخوردار از دستمزد حداقل، ‌بیمه  و دیگر موازین همان قوانین ضد انسانی سرمایه‌داران حاکم و حکومت اسلامی‌اشان، دستمزدی تا چند برابر کمتر از نیروهای رسمی وزارت نفت دریافت می‌کنند و بسیار کمتر از همان حقوق استثماری کارگران رسمی  برخوردار هستند.

کارزار اعتصاب اخیر،  از روز چهارشنبه ۳۰ خرداد اعتصاب آغاز شده و «هسته‌های اعتراضات» در سایر بخش‌ها و پروژه‌ها شکل گرفته است. کارگران کارخانه‌ پتروشیمی سلمان فارسی، پیمانکاری مرادی و کارگران پیمانکاری پروژه نفت سپاهان اصفهان دست به اعتصاب زده‌اند.  تاکنون بیش از ۳ هزار کارگر به کمپین پیوسته‌اند. خبرگزاری  حکومتی ایلنا‌(ارگان شوراها اسلامی کار-خانه کارگر) اعلام کرده «تا امروز (سوم تیرماه) حداقل سه هزار نیروی پروژه‌ای، قراردادی، ارکان ثالث و ۲۵ شرکت دیگر به این کارزار پیوستند» و از ارسال پیامک‌های تهدید آمیز به کارگران خبر می‌دهد.

نیروهای ارکان ثالت به کارگرانی گفته می‌شود که در پیمان‌های مستمر (غیرپروژه‌ای) در صنعت نفت و گاز فعالیت می‌کنند^.

با آغاز گرمای شدید بالای ۵۰ درجه سانتیگرادی تابستان نفت و گاز و استثمار، زندگی برای کارگران جهنم اسلامی است. کارگران خواهان بهبودی خوابگاه‌ها و غذاخوری‌ها و آب و… هستند.

پیش از این در اعتصاب کارگران پروژه‌ای در سال ۱۴۰۲، وزارت نفت و مقام‌های دولتی در استان بوشهر کارگران معترض را به اخراج تهدید کرده بودند.

این کارزار طبقاتی، رادیکال‌تر از پیش و با گذر از شکل دفاعی به شکل پیشرونده و تعرضی در برابر تعرض‌های‌ حکومتی نوید بخش گام دیگری از جنبش کارگری است. پیروزی این جنبش‌، در یک همبستگی طبقاتی دیگر بخش‌ها،‌ می‌تواند جنبش کارگری را به جنبش سراسری و اعتصاب عمومی و رهبری جنبش‌های اجتماعی پیوند زند.

سوم تیرماه 1403 عباس منصوران